Men schrijft ons: Op wie gaan we straks stemmen (4)

OUDER-AMSTEL Rob Fijlstra, inwoner van Ouder-Amstel, schrijft een serie artikelen over de vraag: ‘Op wie gaan we stemmen?’

Serieus zijn over je ambities. Wie in de energietransitie kolencentrales wil sluiten, windmolens en zonneparken op land wil bouwen, stikstofuitstoot van boerenbedrijven wil decimeren en het hergebruik van grondstoffen prioriteit wil geven, ontkomt niet aan het maken van keuzes en aangaan van confrontaties. Want uit die keuzes komen onvermijdelijk zichtbare verliezers tevoorschijn. Vandaar die confrontatie. Banen versus bomen. Bedrijfsbelang contra natuurbelang. Burgers tegen burgers. Wie geen zin heeft in deze fricties kan beter geen rol in de politiek ambiëren. Toch komen we flink wat conflictmijding tegen.

DE GROENE WASSTRAAT Politieke partijen hebben de neiging om zich te verstoppen achter slogans en ronkende verklaringen; waarschijnlijk om te verbloemen dat de werkelijke prestaties niet zo groot zijn. Deze observatie geldt ook voor het beleden enthousiasme voor verduurzaming en vergroening. Werd er hierdoor de afgelopen tijd ook maar één boom door gered? Zie bijvoorbeeld het bomendrama Hogereinde Zuid. Verwijtbare onwetendheid. De partijen zien wel dat er een probleem is en beloven dit probleem te zullen aanpakken. Maar de bereidheid om door de zure appel heen te bijten is niet groot. Wegkijken is onze lokale sport. Of noem het ongefundeerde hoop. 

Zo las ik in een partijprogramma: ‘door dit op een slimme manier aan te pakken kunnen wij ons leven zoveel mogelijk blijven leiden zoals wij willen en blijft onze gemeente prettig om in te wonen’. Of in een ander programma: ‘we streven naar een klimaat adaptieve gemeente, d.w.z. dat we onze gemeente aanpassen aan de veranderende weersomstandigheden’. Huh..? Het is kennelijk één ding om de problemen te erkennen; het is iets geheel anders om ernaar te handelen als je de repercussies ervan moet dragen.

SYMPTOOMBESTRIJDING Te vaak doet de politiek alsof men zaken aan het hervormen is, terwijl men feitelijk alleen de symptomen bestrijdt. Of zelfs dat niet. Denk dan aan de Romeinse geschiedschrijver Livius: ‘In tijden van voorspoed is het heel moeilijk om een stap terug te zetten en je af te vragen hoe solide die voorspoed is’. Toch moet die stap terug ervan komen (minder roekeloos consumentisme). Om daarna een grote stap voorwaarts te kunnen zetten (langer genieten van moeder aarde). 

Mijn stem gaat straks naar de partij die duidelijk maakt waar ze precies voor staat en daar ook consequent naar leeft.

Rob Fijlstra