Afbeelding
Pixabay

Men schrijft ons: Rond Kerstmis 1944

24 december 2020 om 09:58 Historie

DUIVENDRECHT Ad Heins had het idee om zijn herinneringen van Kerst 1944 eens op te schrijven en te vergelijken met wat we nu hebben. Dit vooral omdat men zo loopt te mopperen op de gevolgen van corona.

Mijn herinneringen aan die kerst. Ik was toen 7 jaar. Wat hadden wij? Of liever wat hadden wij niet? Er was geen eten. Winkels waren dicht. Gaarkeukens werden geopend waar je wat voedsel kon krijgen als je lange tijd in de rij stond. Maar op was op. We kennen de beelden. Mensen probeerden overdag met karretjes en oude fietsen (die moest je later inleveren) buiten de stad aan eten te komen.Ik was samen met mijn broer vaak op de boerderij van familie in Uithoorn. Daar kwamen, na de oogst, mensen lopend uit de stad vragen of ze korenaren mochten rapen om zo nog wat brood te kunnen maken. Dat mocht. Er was geen drank. Er was geen elektriciteit. ’s Avonds een kaarsje. Er was geen radio, geen telefoon, geen televisie enz. enz. Er was niets! Om 20.00 uur totale verduistering en moest je binnen blijven. Mijn vader was blokhoofd (tegenwoordig heet dat een BOA) en moest zorgen dat iedereen binnen bleef. Er was geen gas. Verwarming via potkacheltjes, hout gestookt, als je tenminste nog hout kon vinden. De houtblokjes tussen de tramrails waren er al lang tussen uit gehaald. Vroeg naar bed dus. Vuurwerk en knallen kregen wij gratis van de bezetters en bestond uit geweervuur, afweergeschut en overvliegende vliegtuigen van de geallieerden die Duitsland bestookten. Jonge mannen, onder wie de vader en drie  ooms van mijn vrouw moesten, net als vele anderen, naar Duitsland om daar tewerkgesteld te worden in de oorlogsindustrie. Zij zijn allen teruggekomen maar velen niet. Scholen waren maandenlang dicht. Wel mochten we de kerkdienst bijwonen in de St. Willibrorduskerk. Al weet ik niet precies meer of dat in 1944 ook was. Na de oorlog werd de winkel van mijn vader een zogenaamde Rode Kruis winkel. die werd ’s nachts bevoorraad met Zweeds witte brood dat onder politiebegeleiding van de Van Ostadestraat naar onze winkel werd gebracht. Daar stonden de mensen in de rij te wachten om met bonnen iets te kunnen kopen. 

Wat maak ik mij nu druk over de lockdown van nu. Tel je zegeningen. 

AD

advertentie
advertentie