Zicht op ouderkerk.
Zicht op ouderkerk. John Meijer

Bericht van de burgemeester: Verhalen vertellen

29 september 2021 om 09:00 Maatschappelijk

OUDER-AMSTEL Burgemeester Joyce Langenacker bespreekt de stand van zaken in Ouder-Amstel.

Aan de oever van een prachtige rivier, de Amstel, ligt naast het grote Amsterdam ook een ietwat kleiner dorp. Misschien heeft u er weleens van gehoord, Ouderkerk aan deAmstel. Het is pittoresk als je er zo vanaf de andere oever naar staart. Het onthult verrassende geheimen als je aan de wandel gaat. De doden kun je bijna horen spreken op Beth Haim, de Portugees Israëlitische begraafplaats; vanuit de bakkerij, die hier eeuwen geleden ook al was en op precies dezelfde plek, komt de geur van versgebakken brood, de klokken van de Urbanuskerk geven een diep geluid en terwijl vanuit de Amstelkerk het antwoord klinkt, luister ik naar de tonen die de koren achterlieten in de muren van het Gezellenhuis… Zou een verhaal over Ouder-Amstel zo kunnen beginnen en waar zou het dan eindigen? Is dit het begin van een spannende thriller, een familiekroniek of een historische roman? Nee dat is het niet, want ik ben geen verhalenverteller of schrijver. Deze bescheiden twee alinea’s staan symbool voor het vertellen van verhalen. Een wat vergeten ding, zo lijkt het soms, in de 21e eeuw. Maar ik kan u verzekeren, niet in Ouder-Amstel.

IN HET TEKEN VAN VERHALEN Want de afgelopen week stond voor mij in het teken van verhalen. En hoe verhalenmensen boeien en binden. Soms zijn dat verhalen uit de ‘oude doos’, omdat een 100-jarige je vertelt over haar werk als adjunct bij Theresia; of een 60 jaar getrouwd echtpaar over wat er zoal gebeurde in hun modezaak; of omdat een gouden (50 jaarhuwelijk) koppel trakteert op verhalen uit hun tijd als vrijwilliger bij onder andere de waterpolovereniging. Of het is een nieuw verhaal, bijvoorbeeld van storyteller Sahand Sahebdivani. In het Bostheater van Amstelveen gaf hij in een gloeiend betoog aan, hoe een cultuurpaus, hij zou vanzelfsprekend de eerste zijn, de Amstellandse samenwerking op kunst- en cultuurgebied een enorme duw in de rug zou geven. Of je luistert in Dalfsen bij een burgemeestersdag naar veel verschillende burgemeesters: we vonden elkaar in onze trots op onze eigen gemeente. Die trots werd natuurlijk met mooie verhalen gedeeld. Zaterdag was de dag van dat steeds terugkerende verhaal: 

CORONA Zonder 1,5 meter maar met een Coronatoegangsbewijs, gingen we de horecagelegenheden in. In Ouder-Amstel werd het een positief verhaal, ingrijpen was (nog) niet nodig. 

MEEVOEREN Op zondag liet ik me letterlijk en figuurlijk meevoeren op de Amstel. De tongen kwamen los bij de viering van het 25-jarig bestaan van het Pontje. En natuurlijk ging ik als kersverse beschermvrouwe aan de klossen. Maar ik kon die pont ook gewoon zien hangen in de takels van de hijskraan. Toen, bij de oprichting van de Stichting van de Vrienden van het Pontje, veerman van het eerste uur, Jan Coevert, vond dat het bescheiden bootje in het middelpunt moest staan, of eigenlijk hangen natuurlijk. Ik mocht Jan voor zijn verdiensten de gemeentelijke erepenning overhandigen. Een mooislot aan een tijdperk van 25 jaar (+ 1 coronajaar) en een mooi begin van een nieuw tijdperk van hopelijk in ieder geval weer 25 jaar. Verhalen binden ons in heden, verleden en toekomst, omdat ze ontroeren, laten lachen of onze ogen openen. Verhalen, ik krijg er nooit genoeg van.

Joyce Langenacker

advertentie
advertentie