Artis.
Artis. eigen foto

Column Myrthe Maria: Artis de Partis

22 mei 2023 om 15:00 Maatschappelijk Column

OUDERKERK Wij gingen naar Artis. Even de boel de boel, lekker apies kijken. Met de fiets in de metro naar de stad. Een attractie op zich met twee apies op die fiets.

Artis is voor mij de plek waar medelijden en jeugdsentiment bij elkaar komen. Het jeugdsentiment had gewonnen vandaag, altijd gesteund door het plezier van mijn kinderen aan de horizon. Meestal starten wij bij de apenrots waar ook de karretjes staan (dit ligt nogal voor de hand overigens). Wij ook een karretje maar de gedroomde situatie van mijn dochter erin en mijn zoon er huppelend, vrolijk wijzend naast, bleef een gedroomde situatie. Het werd meteen gekibbel over het karretje. Al sussend (ik), onderhandelend (wij) en jengelend (zij) staken we door naar de olifanten. Koffie en speeltuin bij ‘De twee Cheeta’s’ bleef ook een gedroomde situatie: wegens werkzaamheden tijdelijk gesloten. Rafaël ‘not amused’. 

Door naar de zeeleeuwen die je binnen onderwater kunt zien. Rafaël noemt ze heel logisch ‘de onderzeeleeuwen’. De onderzeeleuwen zijn favoriet bij ons alle drie. Zo lomp als die beesten op het land zijn, zo artistiek bewegen ze onderwater. Veel tijd om te genieten van deze onderwater-kunst was er niet, het karretje bleef punt van discussie. Rafaël mocht er even in, Jade werd hysterisch. Ik baande me steeds sneller een weg naar buiten, Rafaël in het karretje meetrekkend, Jade schreeuwend op mijn hielen. De appel die ze net had gegeten kwam er tijdens deze tocht als braaksel uit. 

Toen ik me buiten zwetend als een otter afvroeg of ik symptomen had van vervroegde overgang of gewoon kinderen, vroeg Rafaël of we naar de vlindertuin zouden gaan. Ik wist heel zeker dat het voor iedereen beter was als ik niet mee zou gaan (vlinders gedijen het beste boven 40 graden Celsius) en hij ging dapper alleen. Ik kroop op een bankje, Jade maakte weer grapjes en Rafaël kwam af en toe verslag doen van de vlinders die hij had gespot. Dit moest het geluksmomentje zijn dat Artis vandaag voor me in petto had en ik slurpte het op….

Toen hing het einde plots in de lucht. Zo’n einde wat zich alleen in pretparken en dierentuinen zo kan aandienen. Een einde waar je niet omheen kunt. We slenterden naar de uitgang met een lach, een traan en vooral nog een traan. Het beste dat zich vandaag sowieso nog niet had aangediend in Artis, haalde ook de behoorlijke wandeling terug niet in ons naar boven. 

Bij de karretjes maakte ik de fout de kar op slot te zetten terwijl de ketting door het hengsel van mijn tas zat. Op zich geen aap over boord zou je denken, ware het niet dat het slot niet meer opende toen ik mijn munt er opnieuw instopte. Onderweg naar de servicebalie ging Rafaël onderuit. Kusjes maakten van het gehuil weer het vertrouwde gejengel. Na een half uur wachten in deze sferen bij de servicebalie, had ik mijn tas terug en verlieten we de beestenboel. Dag Artis de Partis, tot snel! (we hebben een abonnement).

Myrthe woont met haar vriend en twee kinderen in Ouderkerk aan de Amstel. Ze geeft ons via haar columns een inkijkje in haar dagelijks leven.

advertentie
advertentie