Men schrijft ons: Stop de bomenkap

OUDER-AMSTEL Rob Fijlstra schreef een stuk over de geplande bomenkap bij de A9.

Rob Fijlstra

Er gaat geen dag voorbij zonder ongewone natuurverschijnselen ergens ter wereld.. Ook in onze woonomgeving raken we vertrouwd met grimmige hitterecords, tropische regenbuien en heftige wind. Alleen de meest geharde klimaatontkenners kunnen nu nog rustig slapen. Ieder ander realiseert zich, dat het roer fundamenteel om moet. Want als het grote smelten zich in het huidige tempo doorzet, hebben we straks ook in Ouder-Amstel allemaal natte voeten. Dus is het onzinnig om ook nu nog net te doen alsof er niets aan de hand is. En de plannen door te zetten om 10.000 tot 14.000 bomen te kappen voor het verbreden van een snelweg en het aanleggen van een tankstation.

STAP 1: ERKEN DE VERANDER URGENTIE In een recent rapport komt het wetenschappelijk klimaatbureau van de Verenigde Naties tot de volgende conclusie: "Om klimaatverandering binnen de perken te houden en voldoende voedselproductie te garanderen moet de wereld de productie en consumptie van voedsel en het gebruik van land drastisch wijzigen. Om de opwarming van de aarde te beperken is alleen het beperken van de uitstoot van industrie en verkeer niet voldoende". Andere wetenschappelijke onderzoeken sluiten aan bij deze conclusies. Toch wordt er nog steeds veel weggekeken en ontkend. De bedreigingen zijn kennelijk zo heftig, dat we in een reflex onze ogen afwenden. Zoals we ook doen als we in de zon kijken. Of we vluchten vooruit en hopen, dat technologische vooruitgang ons uit de brand zal helpen. David Wallace-Wells (in zijn boek De onbewoonbare aarde) maakt korte metten met deze denkfout: "We denken dat klimaatverandering langzaam gaat, maar die verloopt juist angstaanjagend snel. We denken dat de technologische ontwikkelingen die nodig zijn om die verandering af te wenden heel snel gaan, maar helaas verlopen die bedrieglijk langzaam". Kortom: we zijn dus nu echt zelf aan zet. Anders verliest moeder aarde haar geduld met ons.

STAP 2: NIETS NUTTIGS VERHINDEREN EN NIETS SCHADELIJKS TOESTAAN Bomen maken deel uit van onze leefomgeving; ze reduceren fijnstof, CO2, lawaai- en lichtverontreiniging en ontnemen zicht op het verkeer. De gemiddelde boom heeft dus tenminste zoveel betekenis voor het leven op aarde, dan de mens die hem omhakt. Hoog tijd dus voor verstandig (bestuurlijk) gedrag. Heel moeilijk is dit niet. Omarm bijvoorbeeld het opvoedkundig principe: "Verhinder niets nuttigs en sta niets schadelijks toe". Zo wordt onmiddellijk helder, dat het kappen van bomen en het vestigen van een tankstation op ons grondgebied onzalige ideeën zijn. Want fossiele brandstoffen raken opgebrand en de klimaatcrisis is evident. Terwijl vaststaat dat bomen een centrale rol spelen bij het hanteerbaar houden van de CO2 problematiek. Welke gek komt er ook nu nog op de gedachte om een grootschalige kapvergunning voor een snelweg en een tankstation aan te vragen? En welke dwaas zou zich in het huidige politieke klimaat nog steeds geroepen voelen om zo'n kapvergunning af te geven?

STAP 3: ONMIDDELLIJK AAN DE BAK Heel veel narigheid ontstaat doordat mensen de werkelijkheid niet onder ogen willen zien. Om vervolgens steeds dikkere lagen shit om de eigen verdedigingslinies heen te metselen. Totdat het drama zo groot geworden is, dat men er zelf ook echt helemaal niets meer aan kan doen. Die kant dreigt het met ons leefklimaat ook op te gaan. Het is een sluipend proces; we voelen ons niet onmiddellijk in ons voortbestaan bedreigt. Dit tempert ons activisme: "Voor een revolutie verloopt de klimaatcrisis altijd nog te langzaam" (Tommy Wieringa). Ondertussen is de veranderingsurgentie onverminderd groot. Verder niets doen staat gelijk aan het hulpeloos aanvaarden dat de klimaatschade verder toeneemt. Dus is het hoog tijd om nu te handelen. Door op persoonlijk en bestuurlijk niveau radicaal andere keuzes te maken. Door bijvoorbeeld de gevraagde kapvergunning niet af te geven en daardoor duidelijk te maken aan wiens kant je staat en waarin je gelooft. Ook als een dergelijke opstelling juridische spanningen zou kunnen geven. Echte bestuurders maken immers primair duidelijk, waar ze voor staan. Met als meest minimale ambitie: niets nuttigs verhinderen en niets schadelijks toestaan.