Bericht van de burgemeester: De juiste snaar

OUDER-AMSTEL Het was een intense week, een week met een hoofdrol voor ‘het raken van snaren’. Zo nam ik deel aan de burgemeestersconferentie. Een jaarlijkse bijeenkomst van 2,5 dagen waarin de rol van de/een burgemeester anno nu wordt belicht.

Deze keer was het thema: ‘besturen met aandacht en compassie’. Terecht want we leven in een tijd waarbij besturen gekenmerkt wordt door een vorm van pragmacratie, waarbij het vooral gaat om efficiëntie en effectiviteit. ‘Het menselijk zijn’, de ervaringen van mensen zijn daarbij in de verdrukking gekomen. Iets wat bijvoorbeeld de toeslagenaffaire pijnlijk duidelijk heeft gemaakt.

WIND AANWAKKEREN

Het is hoog tijd voor een nieuwe, frisse wind. En als burgemeesters zijn we aan zet om die wind aan te wakkeren. Of je nu burgemeester bent van een grote of kleine gemeente, je bent een politiek-neutraal persoon en een herkenbaar ‘gezicht’ van de overheid. Mensen kennen jou en jij kent de mensen. Zo ligt er een schone taak voor ons om te helpen aan het bouwen van vertrouwen in een overheid, die de mens centraal weet te stellen in haar beleid.

Het mooie van zo’n conferentie is dat je er samen naar kijkt en over spreekt. Daarbij geïnspireerd door sprekers, die komen met schetsen van de maatschappij waaraan jij nog niet had gedacht, of die juist aansluiten bij wat je zelf altijd al dacht. Zo vertelde Prinses Laurentien hoe zij de toeslagenouders een stem gaf en wist daarbij de snaar van ‘heb vertrouwen in mensen’ feilloos te raken.

IN DE KNOOP

Het valt overigens niet altijd mee. De snaar van vertrouwen blijkt nogal eens in de knoop te raken. Daar kunnen mensen die slachtoffer werden van #metoo volop over meepraten. Want dat het boek daarover nog lang niet uitgelezen is, bleek deze week maar weer door de pittige onthullingen over (jarenlange) misdragingen en misstanden bij NOS Sport. En volgens mediakenners zal het niet het laatste hoofdstuk zijn van #metoo in Hilversum.

VEILIGE PLEK

Vertrouwen gaat vaak hand in hand met zekerheid en veiligheid. Vrijdag brachten wethouders Jacqueline de Maa en Victor Frequin en ik een bezoek aan de opvanglocatie aan de Wenckebachweg. En dan word je geconfronteerd met verhalen van mensen die alles, hun huis en haard, achter hebben gelaten voor een onzekere toekomst in een onbekend land. Schrijnende verhalen over verlies, soms zelfs de dood van een kind, die je eenvoudigweg niet onberoerd kunnen laten.

Wij zien het op t.v.: de aardbeving in Turkije; de aanvallen op Oekraïense steden en dorpen; zij maakten het mee. Wij spraken met mensen die slechts een week geleden aan waren gekomen. Tijdens ons bezoek kwamen er zelfs nog nieuwe vluchtelingen aan.
Hun leed kunnen we niet wegnemen, misschien niet eens verzachten, maar we kunnen wel een veilige plek creëren waar vluchtelingen en asielzoekers tot rust kunnen komen en weer een toekomstperspectief kunnen krijgen.

ROOD POTLOOD

Vandaag kleuren we met rood potlood onze toekomst in. De opgaves waarvoor we staan zijn niet misselijk en makkelijke oplossingen zijn er niet. Het Waterschap en de Provincie hebben een belangrijke rol om de opgaven van nu en straks aan te gaan.

Wat ik hoop is dat we elkaar bij de oplossingen van morgen blijven vasthouden, dat we een scherp oog houden voor de effecten die goed bedoeld beleid voor de grote groep of de planeet kunnen hebben op de individuele levens van mensen.
Daar mag u mij op aanspreken.

Joyce Langenacker