Column Myrthe Maria: Zwemles

OUDERKERK Myrthe woont met haar vriend en twee kinderen in Ouderkerk aan de Amstel. Ze geeft ons om de week een inkijkje in haar dagelijks leven.

Dapper, zoals hij daar staat. Opgeheven hoofd, armen voor zijn borst, want je krijgt het koud tijdens zwemles. Dat weet iedereen. Hij nu ook….Hij staat in de rij te wachten tot hij weer mag. Duiken en door het gat heen zwemmen. Leuk maar spannend vindt Rafaël. En ik trouwens ook. Hij zoekt mij en vindt mij. Zittend achter het glas met mijn bril op zodat ik niks mis. We zwaaien blij, en nog een keer. Ik steek een duim op en daarna mijn andere duim. Dan word ik me bewust van de ouders om mij heen en houd me weer gedeisd. We moeten het niet overdrijven met zijn allen; been there done that; het is maar zwemles; zo raken ze afgeleid. Ik weet het, ik weet het. Ik liet me even gaan.

Hij klimt op het startblok. Juf Kitty wenkt hem. Armen vooruit, tenen over de rand, plons! Duiken is een groot woord: springen in duikhouding. Ook knap, daar niet van. Het maakt de meters naar het gat er alleen niet makkelijker op. 

Daar gaat hij, onderwater. Vlak voor het gat zie ik wild gespat; armen, voeten. Alles om niet te vroeg boven te komen. 

Even ben ik hem kwijt maar verder dan ik verwachtte, steekt dat lievelingskoppie ineens boven het water uit, haast verbaasd over zijn eigen kunnen. Juf Kitty lacht en roept iets naar hem, de andere kindjes klappen. Hij glimt van trots en zoekt mij. Ik ben gaan staan en kom duimen te kort. ‘Zo knap, zo trots’ playback ik achter het glas. Hij klimt het water uit en buigt nog net niet. Vrolijk druppelend, dribbelt hij weer naar de rest. Met licht-vochtige ogen kijk ik om me heen en zie dat verder iedereen is blijven zitten.