Column Myrthe Maria: Kabouterbos

OUDERKERK We gingen een dagje naar Sprookjeswonderland in Enkhuizen (wij zeggen liever ‘Kabouterbos’). De zon scheen, de zaterdag lonkte en de kabouters waren vrolijk als altijd. In het ene huisje werd zingend brood gebakken, in het andere fluitend getuinierd en in het volgende lachend gesnurkt. Huisjes waar je direct wilt wonen.  

Rafaël ging trots voorop als Kabouterbos-kenner. Carrousel leuk, maar we moesten na één rondje dringend door naar de Oldtimerbaan. Daarna met een short-cut naar de lieveheersbeestjesbootjes. Hij op een drafje, wij er sjokkend achteraan (met kinderwagens, tassen en het kleine grut).
Stoppen voor een foto, liever niet. Krentenbol oké, maar graag opeten tijdens onze vlotte tred. Zitten op een bankje was zonde van de tijd, dat begrepen wij toch ook wel? Tijd waarin hij ook in een lieveheersbeest door de grachten van het bos kon dobberen.

Ik keek naar hem en vond hem zo groot in dat kabouterbos. Wat vliegt de tijd, mijmerde ik terwijl ik achter de buggy draafde om de meters tussen hem en mij te verkleinen. Misschien was hij de kabouters wel ontgroeid en moesten we voortaan naar de Efteling.

We sloegen af bij het sprookjespad. Rafaël minderde vaart en pakte mijn hand. Samen sjorden we aan het hekje bij Hans en Grietje waardoor de heks de deur opendeed. Ik wilde doorlopen maar Rafael hield me tegen. We sjorden nog vier keer.

We schuifelden door naar het huisje waar iemand al honderd jaar lag te slapen (zij wel!). Rafaël kon iets eerder naar binnen kijken dan ik. Toen hij zich stralend naar me omdraaide en met alles wat hij in zich had riep: ‘Maaaaaam, Doornrooooosje ligt hier!!!’ wist ik het zeker: we komen snel weer terug!

Myrthe woont met haar vriend en twee kinderen in Ouderkerk aan de Amstel. Ze geeft ons via haar columns een inkijkje in haar dagelijks leven.