Anders kijken, meer zien (12)

OUDER-AMSTEL We leven in ongekende tijden met een even ongekende bestaansonzekerheid voor menig inwoner. Met dat beeld voor ogen bezocht ik de commissie Burger en Bestuur van 15 september. Ik verwachtte een energiek gebeuren, zo aan het begin van het politieke seizoen. Met een inbreng bepaald door bevlogenheid en idealen. Die verwachting kwam helaas niet helemaal uit.

PLICHTMATIGE COMPASSIE Er wordt vooral lang gesproken over onderwerpen, waar de gemeente weinig of slechts in de marge iets aan kan doen. Wie de raadsleden hoort praten over armoedebeleid krijgt al snel een gevoel van plichtmatige compassie. Of over de opvang van Oekraïners; ook zo’n thema waar je politiek op kunt bedrijven zonder dat dit al te veel betekenis heeft voor de lokale situatie. Dichter bij huis gaat het over de samenwerking met de ombudsman van de metropoolregio Amsterdam; investering jaarlijks 5000 euro. Toch wordt er geïnformeerd of dit geld niet beter naar de voedselbank kan gaan. Suggestie: betrek in de afweging voortaan ook alle andere uitgaven aan externe adviesbureaus. Dat plaatst die 5000 euro wellicht in een wat breder perspectief. Samengevat: waarover wel gesproken wordt is of klein bier of valt niet onder de bevoegdheid van de Raad. Hier wat kritischer op zijn levert al snel tijd op voor het hoogst noodzakelijke overleg over zaken die de gemeentepolitiek wel kan beïnvloeden. Zoals het dossier Sluisplein (hierover een volgende keer meer).

EMPATISCH LEIDERSCHAP Tot een werkelijk open debat komt het ook in deze commissievergadering niet. Wel worden er door de zes partijen per agendapunt standpunten de lucht in geblazen, die vervolgens als sneeuwvlokjes neerdwarrelen in de warme raadszaal. Heel veel verschil maakt ieders inbreng niet. Hierbij heeft de voorzitter een bepalende rol met zijn nogal procedurele opvatting van zijn taak. Zich hierbij (kennelijk) baserend op een mij onbekend huishoudelijk reglement. Zo kan er per onderwerp maar één woordvoerder per fractie zijn en wordt er telkens onderscheid gemaakt tussen politieke en technische vragen. Terwijl praktisch elke vraag een politiek karakter heeft en de interventies van de voorzitter daardoor nogal arbitrair ogen. Vooral de nieuwelingen die nog niet bekend zijn met deze mores lijken hierdoor geïntimideerd. Suggestie: geef deze mensen wat meer ruimte om te groeien in hun rol. En onderzoek de gegroeide codes op hun effectiviteit. Empathisch leiderschap is hierbij essentieel.

EEN HOOPVOL VERHAAL We hebben behoefte aan een lange termijn visie; een hoopvol verhaal. In een politieke omgeving zou daarom het vrije woord moeten heersen; leidend tot een even vrije uitwisseling van gedachten en gevoelens. Met mensen die fascinerende en prikkelende denkbeeldendelen, die aan het denken zetten. In een open debat, zonder al te veel vrees voor persoonlijke gevoeligheden. Als voorbeeld van betrokken en maatschappelijk verbindend leiderschap. Dat moet toch op zijn minst de ambitie zijn. Beste bestuurders; ga nou eens fris en vrolijk met elkaar en met alle andere betrokkenen in gesprek. Want op de huidige manier nog drie jaar doorgaan lijkt mij behalve disfunctioneel ook onplezierig voor alle betrokkenen.

Rob Fijlstra