Anders kijken, meer zien (35): Ieders stem telt

OUDER-AMSTEL 15 Maart zijn er weer verkiezingen voor de provinciale staten. Opvallend genoeg is er dit keer niemand die ertoe oproept de provincies maar op te heffen. Mogelijk omdat zo’n beetje alle hoofdpijndossiers van het rijk – stikstof, asiel, woningbouw- zijn uitbesteed aan deze zeer belangrijke bestuurslaag. En hoewel sommige landelijke politici doen alsof provincies uitvoeringskantoren zijn van het Rijk, is dit niet waar. De provincie heeft een eigen en zeer belangrijke rol. Dus ga in ieder geval stemmen.

LEGITIMITEIT

Onderliggend is er wel van alles aan de hand. Steeds minder mensen gaan stemmen, kiezers worden grilliger in hun keuze en het ledental van politieke partijen loopt dramatisch terug. Noem het de teloorgang van de twintigste-eeuwse partijendemocratie. David van Reybrouck noemt het treffend: ‘het democratisch vermoeidheidssyndroom’. Daarnaast loopt ons land vast (ik bespaar u  de opsomming van crises) en ontbreekt het aan politieke en maatschappelijke hygiëne. Bij elkaar opgeteld staat de legitimiteit van onze representatieve democratie ter discussie. Dit zou best meer aandacht mogen krijgen. Ook in onze Raad.   

ZELF AAN DE BAK

Zo bezien blijkt onze democratie in de praktijk toch een heel fragiel iets. Dit roept de vraag op: wat betekent het om democraat te zijn? Ook persoonlijk, want alleen een actievere invulling van ons burgerschap zal het verschil maken. En dan is één keer in de vier jaren stemmen lang niet voldoende. We besteden dan uit, wat eigenlijk niet uit te besteden valt, namelijk onze eigen verantwoordelijkheid om goed te zorgen voor elkaar en onze leefomgeving. Zeker in zo’n relatief kleine en levendige gemeenschap als Ouder-Amstel zou dit moeten kunnen lukken.  

STEMADVIES

Van vele kanten wordt mij gevraagd om een stemadvies. Gelukkig is dit niet mijn rol. Wel deel ik graag mijn visie op wat ik zie als de allerbelangrijkste uitdaging voor de politiek: het herstel van perspectief, vertrouwen en fatsoen. Op dit moment zijn we veel te vatbaar geraakt voor bullshit verhalen, marketing trucs, schone schijn, halve waarheden en wilde verhalen. Met als gevolg debatten die werkelijk helemaal nergens over gaan. Gevoerd door politici met een vlotte babbel, snelle mening en bedrieglijk eenvoudige oplossingen.  Het zou heel erg helpen als we als kiezers beter leren luisteren naar mensen die wel hun twijfel uitspreken en in nuance kijken naar de complexiteit der dingen. Dit zullen hoogstwaarschijnlijk mensen zijn met gemiddeld genomen  meer innerlijke beschaving en werkelijke interesse in de ideeën van de ander. Dus gaat mijn stem straks naar de partij met het meest geloofwaardige antwoord op de vraag: hoe brengen jullie (mede-)menselijkheid, twijfel en waarachtigheid terug in de manier waarop jullie politiek bedrijven? Toch eens goed kijken wat daarover in de verkiezingsprogramma’s staat. Met natuurlijk extra aandacht voor het (stem-) gedrag in de praktijk.     

Rob Fijlstra