Afbeelding
Rieneke Kroese

Men schrijft ons: Wegwerpblik

14 juli 2019 om 07:00 lokaal

OUDER-AMSTEL Rieneke Kroese kwam tijdens een fietstocht behoorlijk wat wegwerpblikjes tegen.

Rieneke Kroese

Tijdens mijn fietstochtje heb ik het onnodige wegwerpblik verzameld langs de fiets- en wandelpaden, in het gras. Toen ik amper onder het viaduct bij Van Der Made weg reed begon het gelazer weer. Ik was iets te enthousiast omdat ik echt even dacht dat het tegenwoordig wel meeviel met lege plastic waterflesjes. Nou, niks is minder waar. Steeds weer vraag ik mij af waar iemand het lef vandaan heeft het zo achteloos weg te durven smijten. Nu lag er zelfs een hele berg plastic flesjes bij elkaar voorbij het viaduct van de metro door, in het gras. Schandalig! Ik begrijp het niet. Ik zal het ook nooit begrijpen waar die weggooimentaliteit vandaan komt. Waarom?

Wanneer komt het besef bij een aantal Nederlander die dit op zijn/haar geweten heeft. Dat dit gewoonweg niet meer kan, niet mag! Het ergste is dat ik niemand iets zie weggooien. Dat betekent dat men dat heel bewust doet en wacht totdat niemand het daadwerkelijk ziet gebeuren. Behalve diegenen die meelopen. Meelopers! Zwerfafval kan niet meer. Echt niet. Vervolgens fietste ik over het talud richting de Amstel. Daar vond ik bij de eerste afslag links een grote bierblik. En halverwege de Amstel richting Ouderkerk nog een. Dat zijn er twee teveel! Op de terugweg ging ik langs het zwembad. Een ander fietspad nemende, richting de snelweg langs het boerenland voorbij de korte dwarsweg, daar begon het gelazer weer! Weliswaar niet zo'n berg als voorheen bij Van Der Madeweg. Maar toch weer een aantal plastic flesjes en blik. Verdeeld gespreid in het gras. Alles in de berm naast het fiets- wandelpad.  Wat is het toch somber gesteld met heel veel Nederlanders. Die plastic soep in de zee ook aan hun laarzen lappen. Anders doe je dit niet. Dat sportief Nederland nog steeds zeer onsportief doet, blijkt wel. Dat men last heeft van de warmte, begrijp ik. Ik had al een beetje hoop dat men eindelijk ervan doordrongen is dat plastic flesjes uberhaupt niet meer kan. 

En daarvoor in de plaats een stevig flesje, na te vullen door het steeds weer te hergebruiken. Af en toe neig ik ertoe vuilniszakken mee te nemen en aan lantaarnpalen te hangen. Met een tekst erop in het groot. Schaam je rot! 

Blik en plastic in het gras is niet hot het grijpt naar naar je strot. Veel ligt er verkreukeld bij door de eigenaar die het in elkaar heeft gedrukt. Zo van... ff wat kleiner maken, dat scheelt in ruimte. Of door maaimachines gemangeld en platgereden. 

En al ben ik maar een hobbyist, die zo nu en dan blik van straat plukt om er iets kunstzinnigs mee te doen. Ik kan niet alles rapen. Maar ik hoop echt van harte dat er een tijd komt dat al het blik en plastic dat in het gras gekwakt wordt door al die luie zogenaamd sportieve Nederlanders op fiets- en wandelpaden. Want wat doet men anders daar? Zij die ooit de moed durven te verzamelen niet alleen zichzelf maar ook elkaar aan te spreken. En zo sportief worden door het eindelijk eens in hun eigen vuilnisbak te gooien.

advertentie
advertentie