Jan Coevert bij het gedokte Pontje, geflankeerd door zijn hulptroepen: links Piet Smit en Luc Wierdsma, rechts Alphons Vogel en Sabina van Holsteijn-Coevert
Jan Coevert bij het gedokte Pontje, geflankeerd door zijn hulptroepen: links Piet Smit en Luc Wierdsma, rechts Alphons Vogel en Sabina van Holsteijn-Coevert Marion Kiewik

Coevert blijft klossen en klussen

28 oktober 2019 om 10:30 Mensen

OUDERKERK Er wordt getimmerd, gezaagd en geschuurd op dok Oranje, naast de Gemeentewerf. Beschut door een tentconstructie krijgt het Pontje z’n jaarlijkse groot onderhoud. Jan Coevert torent boven het groepje noeste werkers uit, maar als zijn aanstaande afscheid aan de orde komt wordt ie toch ‘n beetje klein.

“Hij heeft het er niet gemakkelijk mee,” vertrouwt dochter Sabina het Weekblad toe. “Wat wil je ook, na zo’n lange tijd.” Bijna vijfentwintig jaar is Coevert voorzitter van de Stichting Vrienden van het Pontje. Maar zijn historie met de veerpont begon veel eerder. “Begin zeventiger jaren was de pontbaas uitgevallen door ziekte en de pont lag te verslonzen op de werf.” Coevert vertelt alsof het pas gisteren was. “In 1973 wilde de buurt een feestje vanwege het 25-jarig regeringsjubileum van Koningin Juliana en toen hebben we de pont in het water gelegd. In de jaren daarna tilde ik ‘m één keer per jaar, op Koninginnedag, met een vrachtwagen in het water en gingen we de hele dag varen met de kinderen.”

Toen hebben wij met een clubje mensen geregeld dat het voor 80.000 kon.GERED Het lukte de gemeente niet een regelmatige veerdienst te herstellen, “zelfs niet met het pontwachtershuis als lokkertje.” Coevert met zijn smederij hield al die tijd het pontje in conditie. “Uiteindelijk werd ik ermee opgescheept, voor de prijs van één gulden.” Op een kwade dag bleek dat de remmingswerken verrot waren. Het herstel moest 250.000 gulden kosten. Verwijderen kostte 150.000 gulden. Paniek bij de gemeente en de bevolking in rep en roer. “Toen hebben wij met een clubje mensen geregeld dat het voor 80.000 kon. Daarvan betaalden Ouder-Amstel en Amstelveen elk een derde, en de rest werd opgebracht door sponsors en donateurs. Prachtig! De Stichting werd opgericht, daar moest een voorzitter komen en toen was ik de pineut.” De kabelpont was gered en bleef behouden voor het historische dorpsgezicht. Als eerbetoon aan Coevert werd het veer gedoopt met zijn naam.

VERBINDING Sindsdien verbindt het Jan Coevertveer, net als voorheen, Brugstraat en Amstelzijde, iedere zondagmiddag van voor- tot najaar en bij speciale gelegenheden. Vrijwilligers trekken het pontje heen en weer tussen de Amsteloevers, op spierkracht, de klos op de kabel. Je moet even de slag te pakken krijgen, maar iedereen kan leren klossen. Coevert: “Die pont vormt de lijfelijke verbinding tussen Ouderkerk en Amstelveen. Zodra in het voorjaar de kabel aan de lier is bevestigd, is het weer één dorp.” Met dank ook aan diverse gemeentelijke functionarissen door de jaren heen.

AFSCHEID En nu vindt Coevert het mooi geweest. “Ik ben 75 en de Stichting wordt volgend jaar 25. Sabina neemt het voorzitterschap over. Gelukkig hoeft ze het niet alleen te doen. Er is een bestuur, en mijn zoons en de kleinkinderen zijn ook heel actief.” Drie generaties Coevert in de weer voor het veer. Inclusief echtgenote Risje. Tijdens de jaarlijkse barbecue op 1 november kunnen alle vrijwilligers persoonlijk afscheid nemen van hun voorzitter. Maar Coevert blijft betrokken, als klusser en klosser, “tot de dood erop volgt.”

Ook vrijwilliger worden? Of donateur? Passagier? Kijk op www.pontje.nl.

Marion Kiewik

advertentie
advertentie