Josina trouwt mensen in verschillende talen: naast Nederlands, kan ze het ook in onder meer Duits, Engels en Spaans.
Josina trouwt mensen in verschillende talen: naast Nederlands, kan ze het ook in onder meer Duits, Engels en Spaans. Naomi Heidinga

'Liefde gaat over grenzen' Dat merkt Josina den Burger als trouwambtenaar

14 december 2019 om 11:30 Mensen

Naomi Heidinga

OUDER-AMSTEL Josina den Burger is trouwambtenaar, benoemd in Ouder-Amstel en Amsterdam (maar trouwt overal) en sinds enige tijd begeleidt ze ook rouwdiensten. Ze heeft een carrière als zangeres achter zich, had zelfs haar eigen band, maar vindt het heerlijk dat het niet langer om haar, maar om het bruidspaar draait.

Ronald de Munk wil van haar weten: wat is het meest bijzondere huwelijk dat je ooit hebt voltrokken? Maar eerst vertelt ze over de keuze voor dit vak. "Het is inderdaad een Vak,met hoofdletter V. Soms denken mensen daar wat licht over, want er is meer dan alleen de vrolijkheid en het feest, soms kan het ook best zwaar zijn. Natuurlijk is het een professie met vrolijkheid en blijdschap omgeven, mensen zijn altijd positief, het is een feest. Maar ik word ook gevraagd voor spoedhuwelijken. In zo'n geval gaat het bijvoorbeeld vaak om het in de echt verbinden van een bruidspaar waarbij iemand terminaal of heel ernstig ziek is."

Ze begon in de jaren zestig als protestzangeres. "Ik bén beeldend kunstenaar, heb de academie afgerond, maar zong toen ook al. Met zingen was het makkelijker de kost te verdienen. Ik maakte platen, had mijn eigen radioprogramma en deed veel tv. Later koos ik voor Jazz en ben ik de hele wereld over gereisd om op te treden. Maar het schilderen ben ik er altijd naast blijven doen. Tijdens een expositie in het gemeentehuis raakte ik in gesprek met burgemeester De Groot. Hij vond het vak van trouwambtenaar echt wat voor mij. Dat vond ik een prima idee, ik was het reizen inmiddels wel zat en had alles wel zo'n beetje gezien. Ik vond het heerlijk om nu eens niet meer degene te zijn naar wie alle aandacht gaat, maar de ceremonie echt om het bruidspaar heen te bouwen. Na een paar jaar werd ik ook gevraagd om voor de gemeente Amsterdam huwelijken te sluiten. Daar wordt en werd veel getrouwd."

Hoe kijk je naar de liefde?

"Liefde gaat over alle grenzen heen. Ik krijg de meest uiteenlopende stellen voor me. De meest kleurrijke combinaties."

Met zoveel scheidingen; geloof je nog in het huwelijk?

"Ja, ik geloof er zeker in. Je hóeft immers niet te trouwen, er is niemand die je ertoe verplicht. Zelf ben ik 39 jaar getrouwd met dezelfde man. En heb twee prachtige dochters en twee heerlijke kleinkinderen. De stellen die ik trouw, geloven in het huwelijk en in elkaar, anders kies je er niet voor. Mensen zijn er niet voor gemaakt om een leven lang alleen te zijn."

Wat voor huwelijken voltrek je?

"Dat is heel uiteenlopend, van grootse bruiloften in kastelen of andere prachtige locaties tot heel klein en intiem in het loket. Dan kan het trouwen al voor weinig. In zo'n geval kan ik rustig tot wel elf huwelijken per dag voltrekken. Ik heb dan geen voorgesprek met mensen, weet alleen maar hoe ze heten en hoeveel getuigen er zijn. Maar ook al heb je geen voorinformatie, tóch probeer je er voor iedereen iets feestelijks van te maken. Vooral voor homohuwelijken heb ik een zwak, daar word ik ook regelmatig voor gevraagd. En dan draag ik een regenboogsjerp over mijn toga!"

Wat weet je nog van je eigen huwelijk?

"De plechtigheid hadden we zelf georganiseerd. Destijds was je nog verplicht om in het gemeentehuis te trouwen. Gelukkig mocht je wel uitkiezen waar. Wij kozen voor Weesp, omdat we dat gemeentehuis mooier vonden. We gingen er met een rondvaartboot naartoe. Van de plechtigheid zelf weet ik niets meer, die was kort en stelde niet zoveel voor. Erna gingen we weer op de boot, waar de taart werd aangesneden. Het blad Weekend was er bij om een reportage te maken. Bij Paardenburg hadden we een groot feest met band."

Wat is het meest bijzondere huwelijk dat je hebt voltrokken?

"Dat was een huwelijk tussen twee mannen waarvan de een veel jonger was. Ik werd door een vriendin van deze bruidegom benaderd, hij was terminaal ziek. Hij kwam oorspronkelijk uit Eindhoven, maar zijn ouders waren fel gekant tegen homofilie. Hij vertrok, ging samenwonen met een vriend in Amsterdam en na een tijd kozen ze ervoor een jongen onderdak te bieden, die uit een moeilijke gezinssituatie kwam. De relatie raakte uit, maar de zieke man was nooit getrouwd. Bij zijn overlijden zouden daarom al zijn bezittingen naar die ouders gaan. Dat wilde hij niet. Daarom wilde hij trouwen met de jongen die hij liefdevol had opgevangen. Het werd een spoedhuwelijk en een bijzondere plechtigheid. Ik kwam daar 's avonds, de zieke man was inmiddels thuis om te sterven en de jongeman was er met zijn vriendin, ouders en getuigen. De zieke man was vrolijk, had volop praatjes en na de plechtigheid riep hij de vriendin bij zich en schoof hij zijn ring om haar vinger. Prachtig. Bij de auto heb ik wel even een traantje gelaten. De volgende dag was hij overleden. Maar Ik blijf hem altijd herinneren. Ik krijg nog kippenvel als ik erover praat."

Wie nodig je uit voor het volgende gesprek?

"Mijn man Jan van der Woning. Hij is panoramafotograaf. Ik wil hem vragen: Wat was de meest zware opdracht die je hebt moeten doen?"

advertentie
advertentie