Petra Straver werkt nu vier maanden in het nieuwe Theresia.
Petra Straver werkt nu vier maanden in het nieuwe Theresia. "Het is nog steeds wennen." Naomi Heidinga

Kettinggesprek: Werken in nieuwe Theresia

1 juli 2018 om 14:26 lokaal

Naomi Heidinga

Petra Straver werkt inmiddels zo'n 35 jaar met ouderen. Op haar zestiende liep ze stage in het Theresiarustoord, dat gerund werd door de nonnen. Tien jaar later, na het afronden van haar studie, kreeg ze een parttime baan in Theresia.

Petra Straver werkt met kwetsbare groep ouderen

Gerard van de Vall wil van haar weten: hoe heb je al die jaren je motivatie weten te behouden?

Waarom werk je graag met ouderen?

"Het zijn mensen met levenservaring. Ze hebben vaak van alles meegemaakt en mooie en interessante verhalen te vertellen. Geen dag is hetzelfde. Ik werk dag-, avond- en nachtdiensten. Je maakt elke dag wat mee."

Is het werk in de loop der tijd veranderd?

"Toen ik hier kwam werken, waren de mensen jonger. Ze waren nog heel zelfstandig. Er was destijds veel minder personeel. Ik begon op mijn 26ste, was net getrouwd en werkte een aantal avonden in de week. Het werk was toen minder zwaar. Door de jaren heen werden de bewoners echter ouder en de zorgvraag intensiever. Op een gegeven moment is Theresia gefuseerd met andere locaties en daarna met Zonnehuisgroep Amstelland. Daarmee werd de organisatie groter, evenals het verloop. Door de jaren heen heb ik veel bijscholingen gevolgd. Nu hebben we vrijwel alleen mensen met een grote zorgvraag, mensen met dementie. Het werk is daarmee een stuk zwaarder geworden. Toch werk ik graag met deze kwetsbare groep ouderen."

Hoe is het om met deze ouderen te werken?

"Met deze ouderen is het soms moeilijk om contact te krijgen. Vooral het korte termijn geheugen is aangetast. Ze weten niet meer wat ze de dag ervoor hebben gegeten, maar herinneren zich nog wel dingen van vroeger. Het kan lastig zijn de mensen uit een patroon te krijgen. De ene keer lukt dat beter dan de andere keer. Soms heeft een collega wel succes. Een goede samenwerking met collega's is daarom heel belangrijk."

Ben je blij met de verhuizing?

"We zitten hier nu vier maanden en het is nog steeds wennen, ook al is de nieuwbouw heel mooi geworden. Omdat dit een gesloten afdeling is, vallen alle deuren achter je op slot. Voorheen konden de bewoners zelf naar buiten, bijvoorbeeld om op ons terras te zitten. En we hadden uitzicht op de Bullewijk en Korte Brug. De bewoners hadden zo veel meer contact met buiten, zwaaiden naar mensen die voorbij kwamen in hun bootjes of op de fiets. Nu zitten we ingesloten tussen andere gebouwen. Het ergste vind ik dat in het nieuwe Theresia geen plaats was voor alle bewoners. Een deel moest noodgedwongen naar andere locaties, bijvoorbeeld Amstelveen en Vinkeveen. Terwijl ze dachten in Theresia oud te kunnen worden."

Wat is er nog meer anders?

"De mensen wonen hier in groepen van zeven tot acht bewoners. Er is echt getracht om een huiskamersfeer te creëren. We koken nu zelf voor bewoners, voorheen hadden we een restaurant. Door het ruiken van de etenslucht krijgen de mensen meer trek. Ze eten nu veel beter."

Is het niet zwaar, die wisselende diensten?

"In 2000 ben ik begonnen met nachtdiensten. Toen ging het me makkelijker af. Maar zolang ik kan, blijf ik het volhouden. 's Nachts is er een speciale sfeer in het huis. Veel mensen zijn 's nachts even wakker. Het mooie is dat ik dan meer tijd voor ze heb."

Hebben jullie ook hier handen tekort?

"Ook in Theresia hebben we te weinig personeel, al doen ze veel hun best om dit te veranderen. Het is lastig om gekwalificeerd personeel te vinden."

Hoe kijk je tegen het ouder worden aan?

"Toen ik hier begon werkte ik met de opa's en oma's van leeftijdgenoten. Echt oude mensen dus. Later werden het de ouders van vrienden en kennissen. En nu zijn het soms mensen van mijn generatie. Omdat we tegenwoordig tot 67 jaar moeten werken, denk ik weleens: ik kan straks zo doorschuiven. Het werken met jongere mensen houd me echter jong."

Zou je hier zelf later willen wonen?

"Ik denk het niet, ook al hebben de mensen het hier goed. De mensen die hier wonen hebben veel zorg nodig, en zijn vaak dementerend. Ik hoop dat ik het zolang mogelijk thuis kan redden. Idealiter zou ik samen met gelijkgestemden op een boerderij gaan wonen, waar we samen een klein zorghuis van maken. Een boerderij met groentetuin en geiten erbij, dat lijkt me wel wat."

Wie nodig je uit voor het volgende gesprek?

"Harry van Rooij. Hij zet zich al jaren in voor de belangenvereniging Sluisvaart-Hoofdenburg. Ik wil hem vragen: hoe houd je dat al zo lang vol?"

advertentie
advertentie